اصحاب کهف در رکاب قائم، علیه‏ السلام

ام حسبت ان اصحاب الکهف والرقیم کانوا من آیاتنا عجبا (1)

اى رسول ما تو پندارى که قصه اصحاب کهف و رقیم در مقابل این همه آیات قدرت و عجایب حکمتهاى ما واقعه عجیبى است.

هنگامى که سالهاى زیادى از عروج پسر مریم، علیه السلام، مى‏ گذشت و هنوز جهان متبرک به قدوم مبارک پیامبر اسلام، صلى‏ الله‏ علیه‏ وآله، نشده بود، در عهد دقیانوس، در میان جامعه پرفتنه و اجتماع عصیانگر که دستورات پیامبر خدا را فراموش کرده و از دین خدا رویگردان شده و سر بر آستان بتها فرود مى‏ آوردند.  جوانانى در خفا ایمان خود را حفظ کردند و با تحمل سختیها و مشکلات فراوان بر عهدى که با خالق یکتا بسته بودند وفادار ماندند و از شربت لطف الهى سیراب گشتند. امام صادق، علیه‏السلام، در شرح حال ایشان درآن زمان مى‏ فرماید: «اصحاب کهف ایمان خود را از مردم (مشرکان) کتمان مى ‏کردند و ظاهرا در کفرورزى با آنها همسویى مى‏ نمودند و این کار براى آنها بسیار دشوار بود. (2) »