تـــــقــوای دل

 پس از اینکه سپاه پسر سعد، آب را بر اردوگاه امام حسین علیه السلام بست و تشنگی بر یاران امام علیه السلام چیره شد، آن حضرت برادرش عباس علیه السلام را فراخواند و همراه سی تن از اصحاب، از جمله هلال بن نافع، در دل شب برای آوردن آب، روانه کرد.

وی فردی شجاع و تیرانداز بود. از ابومخنف نقل شده که امیرمؤمنان علی علیه السلام او را آیین رزم آموخته بود. وی در بین راه مکه به کربلا، به امام حسین علیه السلام پیوست و حضرت از او و همراهانش احوال مردم کوفه را پرسید، و آنان در پاسخ گفتند: اشراف و بزرگان به جهت رشوه‌های کلانی‏ که گرفته‏‌اند علیه شما هستند و بقیه مردم، دلشان با شما ولی شمشیرشان علیه شما است.

اظهار وفاداری به امام حسین

هلال بن نافع از جمله کسانی بود که پس از شنیدن خبر شهادت «قیس بن مسهر» و بی وفایی کوفیان، برخاست و نسبت به امام علیه السلام اعلان وفاداری کرد. او طی سخنانی گفت: «ای پسر دختر رسول خدا! می‏دانی که جدّت پیامبر صلی الله علیه وآله نتوانست جمله خلایق را دوست خود گرداند و همه را به راه راست هدایت کند. در میان اطرافیان آن حضرت، منافقانی بودند که در ظاهر یار و مددکار او و در پنهان، خیانتکار و پیمان شکن بودند.

گفتارشان در ظاهر از عسل شیرین ‏تر ولی در نهان تلخ‏ تر از «حنظل» بود و کار او بدین منوال گذشت تا سرانجام از دنیا رفت و پدرت علی علیه السلام هم به همین حال بود و برخورد مردم با شما نیز، امروز همین گونه است و هر کس پیمان شکند به خود زیان رسانده و خدا از او بی نیاز است.

«ای فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله- ما را به هر کجا که خواهی (شرق یا غرب) ببر! به خدا سوگند از تقدیر الهی باکی نیست و از ملاقات با پروردگار، ناخرسند نیستیم. ما بر اعتقاد خود راسخ و در یاری تو استواریم. هر که تو را دوست بدارد او را دوست می‏دارد و با دشمنانت دشمنی می‌‏ورزیم.»

بعد از برداشتن بیعت

هلال از خواص اصحاب و از یاران نزدیک امام بود. نقل کرده‌اند که امام حسین علیه السلام در یکی از شب‌ها برای بررسی موقعیت میدان نبرد، تنها از خیمه بیرون رفت. همین که هلال متوجه شد، شمشیر خود را برداشت و در پی حضرت روان گردید. امام علیه السلام از او پرسید: چرا همراه من آمدی؟ گفت: ترسیدم در این تاریکی شب گزندی از دشمن به شما برسد.

فرمود: آیا دوست داری راه میان این دو کوه را در پیش‏گیری و خود را نجات دهی؟

هلال خود را روی پاهای مبارک امام انداخت و بار دیگر اظهار وفاداری نمود.

بعد از نگرانی اهل بیت امام حسین (ع)

او هنگامی که احساس کرد اهل بیت امام حسین علیه السلام نگران وفاداری و استقامت اصحاب خود هستند، نزد حبیب بن مظاهر آمد و با مشورت او، اصحاب را در یک جا جمع کرد و آنان با شمشیرهای کشیده و یک صدا به امام و اهل بیت او اطمینان دادند که تا آخرین قطره خون از ایشان دفاع خواهند کرد.

آوردن آب در کربلا

پس از اینکه سپاه پسر سعد، آب را بر اردوگاه امام حسین علیه السلام بست و تشنگی بر یاران امام علیه السلام چیره شد، آن حضرت برادرش عباس علیه السلام را فراخواند و همراه سی تن از اصحاب، از جمله هلال بن نافع، در دل شب برای آوردن آب، روانه کرد.

 چون نزدیک فرات رسیدند، عمرو بن حجاج، فرمانده نگهبانان پرسید:کیستی؟ هلال گفت: پسر عموی تو و از اصحاب حسین؛ آمده‏ام از این آبی که آن را بر ما بسته‏ اید بنوشم. عمرو گفت: بنوش گوارایت باد. هلال گفت: وای بر تو! چگونه مرا می‏گویی آب بنوش و حال آنکه حسین علیه السلام و اهل بیت و یارانش، از شدّت خستگی در حال مرگ هستند! آن گاه هلال بانگ بر یارانش زد و وارد فرات شد و جنگی سخت درگرفت. آنان سرانجام موفق شدند مقداری آب به خیمه‌‏ها برسانند.

نحوه شهادت هلال

مردی از سپاه ابن سعد، به نام قیس، به جنگ او آمد. هلال او را مهلت نداد و به خاک افکند و با تیغ بر آن جماعت حمله کرد و سیزده تن از آنان را از پای درآورد. آنگاه انبوه لشکر اطراف او را گرفتند و بازوان او را در هم شکسته اسیرش کردند و سرانجام به دست شمر بن ذی الجوشن به شهادت رسید.