تـــــقــوای دل

مرحوم حاج اسماعیل دولابی، وقتی رمضان می رسید، به جوانان و روضه داران توصیه می کردند:

«شب های ماه رمضان است، اغلب شما جوان هستید. وضو بگیرید. نماز بخوانید. کم حرف بزنید. کم قصه بگویید. این چیزهایی که در تلویزیون نشان می دهند، برای تفریح است یا برای بچه ها. شما که روزه دارید کمتر این و آن را گوش دهید. کمی به کارهایتان برسید. نیم ساعت یا یک ساعت بعد از نماز در سجاده بنشینید و خدا را یاد کنید. افطار که کردید، بدنتان که آرام گرفت، به دعایی، به ثنایی، یک دقیقه خدا را یاد کنید. با خودتان خلوت کنید. به قرآن نگاه کنید. این خیلی قیمتی است. آدم افطار حقیقی را با خدا می کند. افطار حقیقی که خوردن نیست، ابعث حیا (1) (: زنده برانگیخته شدن)، آن افطار است.»

پی نوشت:

1.     بخشی از آیه 33 سوره مریم: « وَالسَّلَامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدتُّ وَیَوْمَ أَمُوتُ وَیَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا: و درود بر من، روزى که زاده شدم و روزى که مى‏میرم و روزى که زنده برانگیخته مى ‏شوم.»

 حاج اسماعیل دولابی ، طوبای محبت