تـــــقــوای دل

سعی کنید فضای زیر را در نظر خودتان مجسم کنید: روزگاری را تصور کنید که در خانه ی کعبه، تا جا داشت، ردیف به ردیف بتهای بزرگ هر قبیله ای چیده شده بود. روزگاری که مردم در هنگام عبادت خدایانشان ، دور کعبه دست می زدند و سوت می کشیدند و هلهله می کردند. (1) در چنین زمانی، سه نفر: یک مرد جوان، یک پسر نوجوان و یک زن میانسال، در مقابل خانه ی کعبه، بی آنکه توجهی به دور و اطرافشان کنند، به سجده می افتادند و به رکوع می رفتند.

روزگاری که تجسم کردید، چند روز پس از بعثت رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) اتفاق افتاد. البته با این تفاوت که وقتی این سه نفر، به نماز می ایستادند، جاهلان آن عصر، دورشان می ایستادند و سوت می زدند تا حواسشان را پرت کنند. (2)

نخستین کسانی که به حضرت محمد (ص) ایمان آوردند، حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) و حضرت خدیجه (سلام الله علیها) بودند. کسانی که نخستین بار، پس از سالها جاهلیت مردم زمان، در مقابل خدای کعبه، کرنش کردند و رسم بندگی را به جای آوردند.

در قرآن نیز، به این سه نفر، اشاره شده است: «وَأَقِیمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّکَاةَ وَارْکَعُواْ مَعَ الرَّاکِعِینَ» (3) (و نماز را بر پا دارید و زکات را بدهید و با رکوع ‏کنندگان رکوع کنید.)

در تفسیر این آیه، به روایتی از عباس، مفسر بزرگ قرآن و عموی گرامی حضرت رسول (ص)، اشاره شده است:

یحیى بن عفیف کندى از پدرش و او از جدش نقل مى ‏کند که گفت: «به مکه درآمدم تا براى خانواده‏ام لباس و عطر تهیه کنم پس نزد عباس بن عبد المطلب رفتم و او مرد تاجرى بود، نزد او نشسته بودم و به کعبه نگاه مى ‏کردم و آفتاب در آسمان بالا آمده بود، ناگهان جوانى آمد و نگاهى به آسمان کرد سپس رو به کعبه ایستاد. اندکى نگذشت تا اینکه پسر بچه‏ اى آمد و در طرف راست او ایستاد و  اندکى نگذشت زنى آمد و در پشت سر آنها ایستاد. پس آن جوان رکوع کرد و آن پسر بچه و آن زن نیز رکوع کردند. پس آن جوان بلند شد؛ آنان هم بلند شدند. پس آن جوان سجده کرد و آن پسر بچه و زن نیز سجده کردند.

به عباس گفتم: اى عباس! کار بزرگى است. عباس گفت: آرى کار بزرگى است. آیا این جوان را مى ‏شناسى؟ گفتم: نه. گفت: این محمد بن عبد اللّه بن عبد المطلب (ع) پسر برادر من است. آیا این پسر بچه را مى ‏شناسى؟ گفتم: نه. گفت: او علىّ بن ابى طالب (ع) است. او نیز پسر برادر من است. آیا این زن را مى ‏شناسى؟ گفتم: نه. گفت: او خدیجه دختر خویلد همسر اوست.

این پسر برادرم خبر مى ‏دهد که پروردگار او، پروردگار آسمانها و زمین است و اوست که وى را به این دینى که بر آن است فرمان داده. به خدا سوگند در روى زمین جز این سه نفر، بر این دین نیستند.» (4)

پی نوشت:

1. مجلسی، محمد باقر، احتجاجات ( ترجمه جلد 9 بحار الأنوار)، ج‏1، ص: 59؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث 3/5، تولید موسسه نور

2. همان.

3. بقره: 43

4. حسکانی، سیماى امام على علیه السلام در قرآن / ترجمه شواهد التنزیل، ص: 47؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث، همان.