قرآن پژوهی: نزدیکی از این بیشتر؟
پیامبر زمانی نامه ای به اسقف نجران نوشت و مسیحیان نجران را به اسلام دعوت کرد. اسقف نجران هم شورایی از چهره های مذهبی و غیر مذهبی تشکیل داد و به مدینه فرستاد تا با پیامبر دیدار کنند و دلایل نبوت ایشان را مورد بررسی قرار دهند . هیات مسیحیان نجران را بین 40 تا 70 نفر نوشته اند که طبیعتا باید هیات خیلی بلند پایه ای می بودند . نمایندگان نجران به مدینه رفتند و با پیامبر دیدار کردند و با حضرت در مورد پیامبری مسیح و جایگاه مریم و مقولات نظری مثل توحید بحث و گفتگو کردند ولی در نهایت طرفین دلایل همدیگر را قبول نکردند. پیامبر که از به نتیجه رسیدن بحث و گفتگو ناامید شدند، جبرئیل این آیه را آورد و پیامبر (ص) را مامور کرد تا با کسانی که با او مجادله ( یعنی بحث بیرون از استدلال می کنند) مباهله کند. یعنی جمع بشوند و از خدا بخواهند هرکدام را که دروغگوست عذاب کند، همان جا و فی المجلس نمایندگان مسیحی از پیامبر وقت خواستند و قرار شد فردای آن روز به مباهله بروند. اسقف مسیحی قبلا به نمایندگانش گفته بود در مراسم مباهله نگاه کنید ، اگر محمد با فرزندان و خانواده اش برای مباهله آمد از مباهله با او بترسید و بکشید کنار ولی اگر با یارانش آمد نه ، با او مباهله کنید.
روز مباهله شد و دوستان مسیحی دیدند که پیامبر اسلام به همراه حضرت علی و حضرت فاطمه و امام حسن و امام حسین آمده اند برای مباهله. پس خیلی از انجام مباهله خودداری کردند!
نکته مهمش آنجایی است که از حضرت زهرا (س) به عنوان بانوان خاندان پیامبر و از امام حسن(ع) و امام حسین(ع) به عنوان فرزندان پیامبر نام می برد و البته از حضرت امیر با نامی کاملا متمایز؛« خود پیامبر» . یعنی وقتی خدا گفت بهشان بگو « نسائنا (زنانمان) » پیامبر حضرت زهرا را بردند و وقتی گفت بگو « ابنائنا ( فرزندانمان )» پیامبر امام حسن و امام حسین را بردند ، وقتی گفت « انفسنا (خودمان) » حضرت علی (ع) را . نزدیکی از این بیشتر ؟