یادداشت ویژه: 178 کیلوگرم اورانیوم گم شده ...

دکتر سعید جلیلی نماینده مقام معظم رهبری در شورای عالی امنیت ملی در همایش «توسعه اقتدار ایران در شرایط تحریم» که در دانشگاه فردوسی مشهد برگزارشد به  سخنرانی پرداختند.

دکتر جلیلی با اشاره به سالگرد ۱۶ آذر گفت:۱۶ آذر فریاد ۶۰ سال آزادی‌خواهی یک ملت است که از حلقوم دانشگاه‌ها فریاد کشیده شده است و بی‌شک بدون ارزیابی این  ۶۱سال نمی‌توانیم درکی درست و تبیین صحیح از آینده داشته باشیم.

۱۶آذر از این جهت مهم است که جرقه رویارویی دو قدرت در جامعه ایران شدو آنچه که اهمیت دارد شناخت ماهیت طرفین این رویارویی است.

اقتدار جمهوری اسلامی ایران در شرایطی شکل گرفت که برخی قدرت‌ها که در جنگ جهانی دوم به پیروزی رسیده بودند با تکیه بر این موفقیت و قدرت خود، مناسباتی را در جهان شکل دادند و به دنبال آن دیدیم که در کشور ما نیز حضور یافته و قدرت خود را در داخل کشور ما نیز به منصه ظهور گذاشته، اما حادثه شگرف در این میان، رویارویی دانشجویانی در ۱۶ آذر بود که این قدرت را شکست و پیام انقلاب اسلامی را مانند سایر عرصه‌های مبارزه با سلطه به جهانیان اعلام کرد

یادداشت ویژه:به پیشواز آخرین پیشگویی کیسینجر

شروین طاهری: اخیرا «هنری کیسینجر» هشدار داده که شرایط امروز خاورمیانه به جمهوری اسلامی ایران فرصتی برای احیای امپراتوری پارس بخشیده است. او  ‌گفته است: «نوعی کمربند شیعی از تهران تا بغداد و از آنجا تا بیروت شکل گرفته است. این وضعیت، این فرصت را به ایران می‌دهد تا امپراتوری پارس باستان را این بار با عنوانی شیعی، احیا کند».

این گربه خانگی خاندان سلطه که نفوذش طی نیم قرن اخیر بر جهت‌گیری‌های کلی دیپلماسی آمریکایی غیر‌قابل انکار است، سپس در مصاحبه با رادیو «ان‌پی‌آر» نظریه خود را چنین تکمیل کرده است: «از نقطه نظر ژئواستراتژیک، من ایران را مساله‌ای بزرگ‌تر از «داعش» می‌دانم. داعش گروهی ماجراجو با ایدئولوژی‌ای بسیار تهاجمی است. اما آنها برای آنکه به یک واقعیت ژئواستراتژیک و دائمی بدل شوند، هنوز باید اراضی بسیار بسیار بیشتری را به تصرف خود درآورند. فکر می‌کنم درگیری با داعش – هرچند مهم است - اما در نهایت بسیار قابل‌مدیریت‌تر از رویارویی با ایران است».

یادداشت ویژه: چرا هولوکاست هسته‌ای؟

قبل از اینکه به موضوع عنوان یادداشت پرداخته شود؛ لازم است نکاتی گفته شود.

حامیان دولت چه آنها که حقیقتا حامی دولتند؛ چه آنها که فعلا منافع خود را در حمایت از دولت می‌بینند و چه آن کوچک‌ترهایی که کمتر در محاسبات دیده می‌شوند؛ درباره مفاد توافق ژنو و نقدهای وارد بر آن هیچ حرفی برای گفتن ندارند. این را در عملکرد رسانه‌های آنان نیز می‌توان دید. البته بسیاری از آنان اساسا شناختی از موضوع هسته‌ای و مفاد توافق ندارند. آنها حقیقتا بی‌اطلاعند و هیچ اراده‌ای از سوی دولت برای آگاهی‌بخشی در این زمینه دیده نمی‌شود. اساسا آنها تا زمانی که بی‌اطلاعند؛ می‌توانند حامیان خوبی باشند.

نکته دیگر، موضوع خود مذاکره است. هیچ کسی در ایران مخالف مذاکره درباره موضوع هسته‌ای نیست. این تصمیم نظام بوده است. ربطی هم به دولت آقای روحانی ندارد. قبل از آقای روحانی نیز دولت سابق درباره موضوع هسته‌ای مذاکره کرده است. هر دولتی غیر از دولت آقای روحانی هم در پاستور مستقر می‌شد نسبت به موضوع مذاکرات اقدام می‌کرد. بنابراین آنچه در حال حاضر محور انتقادات به توافق ژنو است؛ اصل مذاکره نیست بلکه محتوای مذاکره است. انتقادات نسبت به حفره‌های نگران‌کننده توافق مطرح است و نه به اصل مذاکره و توافق. ضمن اینکه توافق به تنهایی اصالت ندارد. کما اینکه ترکمانچای نیز یک توافق بوده است. این مفاد توافق است که باید مورد توجه قرار گیرد.

نکته دیگر اینکه یک فضای بی‌بند و باری در ادبیات برخی دولتی‌ها و رسانه‌های حامی دولت در نحوه مواجهه با منتقدان مشاهده می‌شود. آنها حتی خواستار سرکوب صدای منتقد هم شده‌اند. اینها قطعا ثبت خواهد شد تا بموقع مورد استفاده قرار گیرد.

و اما هولوکاست هسته‌ای...

یادداشت ویژه: هولوکاست هسته‌ای

با آغاز اجرای توافق ژنو بسیاری از فعالیت‌های هسته‌ای ایران از امروز تعطیل می‌شود

 از امروز 30 دی توافق ژنو اجرایی می‌شود. به‌رغم پنهان‌کاری تیم ایرانی و ادعای شفاهی بودن توافق فنی برای اجرای توافق ژنو اما اطلاعات منتشر شده توسط کاخ‌سفید درباره متن توافقنامه اجرایی حاکی از آن است که این توافق مکتوب بوده و ایران از امروز روند از بین بردن اورانیوم 20 درصد خود را آغاز می‌کند. دولت ایران از امروز تولید اورانیوم 20 درصد را نیز متوقف می‌کند. آنها همچنین دستور می‌دهند تنظیمات ساختار آبشار سانتریفیوژهای مرتبط با فرآیند غنی‌سازی 20 درصد غیر‌فعال شود. علی‌اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی کشور امروز دستور می‌دهد فرآیند رقیق‌سازی نیمی از ذخیره 196 کیلوگرمی اورانیوم 20 درصد کشور آغاز شود. فرآیندی که 3 ماه ادامه خواهد داشت. نیم دیگر این ذخیره نیز باید طی 6 ماه تبدیل به اکسید غیر‌مرتبط با غنی‌سازی شود.

امروز روز آغاز از بین رفتن ذخیره اورانیوم 20 درصدی ایران است. قطعا در سرزمین‌های اشغالی، امروز 20 ژانویه یک روز فراموش ناشدنی خواهد بود. نابودی ذخیره اورانیوم 20 درصدی ایران، شاید بهترین خبری باشد که آنها طی سال‌های اخیر شنیده‌اند. نگرانی آنها از قرار گرفتن ایران در مرحله آستانه از بین رفت.

دیر نیست ای عزیز

ای عزیز!

ابر سنگینی سراسر آسمان را پوشانده .روزهای زیادی است که دل این آسمان فراخ گرفته ، چونان دل من . اما ،دریغ از نمی  اشک که بر زمین بچکد.

دهان از زمین باز مانده، جمله ی پرنده ها لب تشنه به انتظار باریدن نشسته اند اما ، هیهات !

خبری نیست که نیست ! این همه بخیلی آسمان بر زمین را کسی به خاطر نمی آورد  !

زمین باروری خود را از دست داده ، بوته ها و علف زارها زرد و رنگ و رو رفته شده اند .

 آب اندکی هم که از سال های دور در دل زمین مانده بود ، آنقدر پایین نشسته که به این سادگی دست دیارالبشری بدان نمی رسد .

حال و روز آخرالزمانی

و هرگاه دیدی مومن خوار و ذلیل شمرده می شود.

و هرگاه دیدی افراد با ایمان سکوت کرده و سخنانشان را نمی پذیرند.

و هرگاه دیدی مومن نتواند نهی از منکر کند مگر در قلبش.

و هرگاه دیدی مرد سخن حق گوید و امر به معروف و نهی از منکر کند ولی دیگران او را از این کار برحذر می دارند.

 

این سوی تاریخ

اتوبوس چند دقیقه ای بعد از اذان، روبروی استراحتگاه ترمز زد و راننده با صدایی که چند لحظه پیش با موسیقی  ضبط همنوا شده بود فریاد زد: «ده دقیقه توقف واسه نماز، خواب نمونی داداش.»

هوا هنوز گرگ و میش بود و چند ستاره در دوردست سوسو می زدند. مسافر نگاهی به صندلی های اطرافش انداخت و به تنهایی از اتوبوس پیاده شد. پشت سرش هنوز صدای غرولندهای بقیه را می شنید:

«اتوبوس رو نگه داشتید واسه این یه نفر؟»، «عجب حالی داره به خدا، خوب بعدا قضاشو بخون.»

 

فرزاد جمشیدی با انتشار دردنامه ای از تلویزیون خداحافظی کرد

 به گزارش سرویس نقد رسانه پایگاه 598، فرزاد جمشیدی که در کارنامه خود ۲۰ سال همکاری با سازمان صداوسیما را دارد، با انتشار نامه‌ای برای همیشه از کار اجرا خداحافظی کرد. در این نامه آمده است : هفت سال این بار امانت را با درستکاری و روزه‌داری بر دوش کشیدم و هر چه به خانه‌ محمد و آل محمد (ص) نزدیک‌تر شدم، لهیب آتش کینه‌ ابوالهب‌ها بیشتر شد؛ اینک یکسال از اجرای آخرین برنامه‌ سحرگاهی «ماه خدا» بر من و ما می‌گذرد. ...

نامه فرزاد جمشیدی را در ادامه می‌خوانید:

«هو الحلیم‌ الخبیر»

سر سفره‌ چاشت صبحگاهی، مادرم چایی شیرین قصه‌هایش را به دستمان می‌داد. از همان جا بود که قصه‌های قرآن در جانم آشیان کرد و حرارت حقیقت این کلام کبریایی، یخبندان دروغِ اهلِ دنیا را در خاطرم ذوب کرد تا باور کنم تنها رسولان حق‌اند که ویترین واقعیتشان از متاع محبت، پُر است و از قرار روزگار، همانانند که شیشه مغازه‌ معنویشان، پیوسته با سنگ مزاحمتِ بدخواهان می‌شکند و هر که با تابلوی «یاد خدا» دکان دوستی بنا کرد، بساط سخنش را می‌چینند و معرکه‌اش را بر هم می‌زنند!

 

یادداشت ویژه: اندکی سکوت، اندکی فکر

خبر، خبر، حرف و باز هم حرف. شاید بتوان کلید واژه عصر جدید را «حرف» انتخاب کرد. عصری که در آن پرگویی باب است و از هر سو صدایی توسط رسانه ای بلند است که «بگویید و بگویید.»

اگر تا همین چند ده سال پیش تصور اینکه هر فردی بتواند به طور برای خود رسانه ای داشته باشد امری محال و دور از ذهن بود، اما امروز با وجود انواع رسانه ها و شبکه های اجتماعی هر فرد می تواند حتی کوچکترین اتفاق شخصی اش را نیز در معرض دید میلیونها فرد قرار دهد.

در این عصر که آن را عصر اطلاعات می نامند، شاید خودمان را عالم تر و آگاه تر از هر دوره ای بدانیم، عصری که در آن آنقدر مطالب و اطلاعات وجود دارد که کارشناسان رسانه، برایش واژه «اضافه بار اطلاعاتی» را استفاده می کنند. شاید بپرسیم که این اضافه بار اطلاعاتی بالاخره خوب است یا بد؟

یادداشت ویژه: بیوگرافی شیطان

شیطان، نخستین کسى بود که بعضى کارها را مرتکب شد و پیش از او کسى آنها را انجام نداده بود. و آنها از این قرارند:

- اولین کسى که قیاس نمود و خود را از حضرت آدم علیه السلام برتر و بالاتر دانست و گفت : من از آتشم و او از خاک در حالى که آتش از خاک بالاتر است .(1)

- اولین کسى که در پیشگاه با عظمت الهى تکبر نمود و به دستور خالق خود عمل نکرد.(2)

- اولین کسى که که معصیت و نافرمانى خدا را کرد و آشکارا با او مخالفت نمود.(3)

- اولین کسى که به دروغ گفت : خدا گفته از این درخت نخورید، چون درخت جاوید است و اگر کسى از آن بخورد تا ابد زنده مى ماند و با خدا شریک مى شود.(4)

- اولین کسى که که قسم به دروغ خورد و گفت : من شما را نصیحت مى کنم .(5)

یادداشت ویژه : چرا دشمن شناسی؟

شناخت دشمن از ضروریات اولیه هر مبارزه و از محوری ترین مسائل دفاعی جامعه بوده، از طریق آن می توان بقای خود و جامعه را تضمین کرد. با شناخت دشمن می توان احتمال پیروزی و شکست را تعیین کرد و به ایجاد زمینه های دفاعی همت گماشت. در عرصه مسائل سیاسی اجتماعی و فرهنگی نیز دشمن شناسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و از مهم ترین عوامل در تأمین امنیت فردی واجتماعی ومصونیت فرهنگی محسوب می شود.

بدون شک، در طول تاریخ جوامع، غالب شکست ها ناشی از بی توجهی به دشمن بوده است. امروز، قدرت های بزرگ با ایجاد سازمان ها و تشکیلات اطلاعاتی و جاسوسی و اختصاص بودجه های کلان برای این مراکز تلاش می کنند تا دشمنان بالقوه و بالفعل خود را شناسایی کنند و قبل از آن که نقشه دشمنان کارساز شود آنها را در هم شکنند.

یادداشت ویژه: فرصتى نمانده!

برخى از نشریات گویى فرض را بر این گذاشته اند که جوانان فقط جویاى سرگرمى، تنوع یا چیزى براى پر کردن اوقات فراغت همراه با چاشنى مختصرى از مطالب علمى روزند، از اینرو تبدیل شده اند به کشکولى که انواع تنقلات را با خود حمل میکنند، تا جوانان را سرگرم نمایند، اما، وقتى به عمرکوتاهى که هیج ضمانتى براى ادامه‌ی حتى یک ساعتش نیست فکر می‌کنم و حوادث، خطراتى که در همین مدت کوتاه سر راه آدمى قرار میگیرد به خود می گویم:

مگر مى شود بدون آمادگى منتظر وقوع حادثه شد!؟ مگر مى شود در اوج قدرت ذهنى و جسمى جوانى از آنچه که در جهان پیرامون می گذرد غافل بود؟ مگر مى شود چشم و گوش بسته به دنیا آمد و چشم و گوش بسته از دنیا رفت؟ مگر مى توان سرمایه بزرگ جوانى را در میان سرگرمى، تنوع و تفنن رهاکرد؟ این چه محبتى است که ما و امثال ما داریم؟

یادداشت ویژه: انفجار اطلاعات و خبرهای پنهان

رگبار بی‌وقفه اطلاعات چون بارش گرمسیری، دید را محدود می‌کند، شتاب و عجله به جان می‌ریزد و خیلی چیزهای ریز و درشت را از نظر دور می سازد. استفاده از تعبیر انفجار اطلاعات» برای توصیف این وضع، بی‌ربط نیست ؛«در وقت بمباران و انفجار، برای هیچ‌کس مجال تأمل،  بردباری و تفکر نمی‌ماند. حتی در چنین وضعی آدمی امکان درک جایگاه و موقعیت استقرار خود را از دست می‌دهد تا چه رسد به امکان کشف علت و عامل انفجار، گستره ویرانی و یا میزان مرگ و میر افراد.

بمباران اطلاعات همین وضع را ایجاد می‌کند. در حالی که در گرداب اخبار و اطلاعات غرقیم، بی‌خبریم. از بسیاری جریانات و وقایع غافلیم. درباره آنها بی‌اعتناییم. جهات را نمی‌شناسیم و درباره اطلاعات تأمل و تفکر نمی‌کنیم. بنابراین است که کسی مجال مطالعه و تحلیل و در نتیجه تفکر نداشته باشد. انفجار و بمباران اطلاعات ساده‌ترین طریق سانسور و بی‌خبر نگه‌داشتن است.