کشته اشک: نقش انگشتری امام حسین (ع)
نمی دانم تا به حال دقت کرده اید که کلمات و عبارات، بار معنایی خاصی به شنونده القا می کنند؟ انگار هر جمله، همراه با خودش، موجی مثبت یا کوله باری از موج منفی حمل می کند و به محض اصابت به طرف مقابل، تاثیرش را می گذارد. مثل وقتی می ماند که در مقابل فرمان مادرتان بگویید «باشد» یا بگویید «چشم»! هر چند هر دوشان نشانگر این است که فرمان او را گوش داده اید امّا «چشم گفتن» مثل ریختن آب بر آتش است در حالی که «باشد» این اثر را ندارد.
همه ی واژه ها همین اند؛ از همین واژه های معمولی و روزمره گرفته تا کلمات نورانی قرآن. اصلاً شاید به دلیل همین تاثیر گذاری اذکار و اوراد قرآن است که به کلمات آن «نورانی» می گوییم.
به خاطر تاثیر هر عبارت بر فرد، در روایات ما، به انداختن حرز و دعا در گردن و نقش انگشتر سفارش شده است.
ائمه معصوم (علیهم السلام) هر کدام شعار و جمله ای را بر نگین انگشتر خود حک می کردند که علاوه بر تاثیر خاص خودش، نشان دهنده ی روح و فکر خاص آن امام بود.