تـــــقــوای دل

در کتب مقدس و از جمله انجیل بارها از حضرت «ایلیا» یاد شده است. گاهى او را «آلیا» یا «ایلى‏» گفته‏ اند. این اسم در کتابهایى آمده است که قدمتى بسیار پیشتر از اسلام دارند; یعنى قبل از تکامل زبان عربى و به وجود آمدن حرفى مثل «ع‏». با این توضیح، اگر اول: آلیا، ایلیا و ایلى به جاى الف حرف ع بگذاریم مى‏ شود: عالیا، عیلیا و عیلى.

حالا دیگر حضرت ایلیا را مى ‏شناسید. او آشناى دلهاى ماست. حضرت على، علیه ‏السلام، جانشین پیامبر و پدر یازده معصوم است. او کسى است که دیوار کعبه به خاطر تولدش شکافته شد. کسى که در سیاهى شب با کوله بارى بر دوش به دستگیرى و کمک فقرا مى ‏رفت. او کسى است که شیر خدا و حیدر کرار بود و به نیروى الهى در خیبر را از جا کند.

در این مطلب به شرح ماجراهاى شگفت‏ انگیز و شیرین درباره او از زمانهایى دور پرداخته شده، زمانهایى که او را با نام «ایلیا» مى ‏شناختند.

کشتى نوح

سالها بود که حضرت نوح، علیه ‏السلام، از تنه درخت، تخته درست مى ‏کرد و با تخته ‏ها، کشتى بزرگى مى‏ ساخت تا پیروانش و نیز حیوانات گوناگون را از طوفان عظیمى که خداوند وعده ‏اش را داده بود، حفظ کند.

بالاخره طوفان شروع شد. باران، سیل‏ آسا مى ‏بارید و آب اقیانوس مى‏ رفت که به قله کوهها برسد. روزها و روزها کشتى در آب بالا و پایین مى ‏شد و باران همچنان مى‏ بارید. عاقبت، ابرهاى سیاه کنار رفتند و باران بند آمد. خورشید دوباره بر پهنه آسمان درخشید و کشتى نوح به خشکى نشست.

در ژوئیه سال 1951، دانشمندان روسى در یکى از معادن، تخته ‏هاى عجیبى پیدا کردند. در میان آن همه تخته پوسیده، تخته مستطیل شکلى پیدا کردند که نه کهنه بود و نه پوسیده. اندازه آن 25×35 سانتیمتر بود و حروف عجیبى بر آن نقش داشت. این مساله بقدرى با اهمیت‏ بود که کمیته‏اى براى کشف راز آن خطوط تشکیل شد. اعضاى این کمیته که متشکل از دانشمندان و استادان زبان‏شناس بود، پس از هشت ماه توانستند اسرار این تخته چوب را کشف کنند. روزنامه‏ هاى جهان، نتایج این اکتشاف را چنین نوشتند: «این تخته چوب، متعلق به کشتى نوح است.»

دانشمندان همچنین توانستند متن روى تخته را ترجمه کنند. روى تخته تصویر یک پنجه و دعایى به زبان سامانى - که زبان دوره حضرت نوح، علیه ‏السلام، است - دیده مى ‏شد. این دعا چنین مى ‏گوید:

اى خداى من! اى مددکار من! به لطف و مرحمت‏ خود و به طفیل ذاتهاى مقدس: محمد، ایلیا، شبر، شبیر و فاطمه دست مرا بگیر. این پنج وجود مقدس از همه باعظمت‏ ترند و احترامشان واجب است; چرا که تمام دنیا براى آنان برپا شده است. پروردگارا! به واسطه نامشان، مرا مدد فرما. تو مى ‏توانى همه را به راه راست هدایت نمایى.

در نبرد جالوت

جالوت بت‏ پرست در وسط میدان ایستاده بود و مبارز مى ‏طلبید; اما کسى جرات نداشت پا پیش گذارد. حضرت داود، علیه ‏السلام، نزد طالوت، پادشاه خداپرست رفت و اجازه نبرد خواست. طالوت گفت: «اما تو که جوانى بیش نیستى! جالوت حریفى نیرومند و صاحب قدرت است.»  حضرت داود، علیه ‏السلام، گفت: اما نیروى من نیروى ایمان است.  و به این ترتیب، پا به میدان گذاشت و تنها با یک فلاخن، جالوت را هلاک کرد.

حضرت داود، علیه ‏السلام، اگر چه بسیار جوان بود، همچون شیرى نیرومند بر جالوت پیروز شد; اما خود او در کتاب مقدسش به نام زبور، درباره شیرمرد دیگرى سخن مى ‏گوید که همانا على، علیه ‏السلام، است. او مى ‏گوید: «اطاعت آن بزرگوارى که ایلى نام دارد، واجب است و فرمانبردارى از او همه کارهاى دین و دنیا را اصلاح مى‏ کند. آن شخصیت والامقام را حدار (حیدر) نیز مى‏ گویند. او دستگیر بى ‏کسان و شیر شیران باشد. قدرتش بسیار و تولدش در کعابا (کعبه) خواهد بود. بر همه واجب است که دامن آن بزرگوار را بگیرند و همانند غلام حلقه به گوش اطاعت کنند.»

لوح سلیمان

وقتى حضرت سلیمان، علیه ‏السلام، به پیامبرى رسید، خداوند بادها، جن‏ها، و نیز تمام حیوانات را در اختیار او گذاشت. پریان با رشته‏ هاى ابریشم، طلا و جواهرات گوناگون، تختى باشکوه برایش ساختند. حضرت سلیمان، علیه ‏السلام، زبان تمام موجودات را مى ‏دانست و زمانى که مى ‏خواست ملکه سبا را شگفت‏ زده کند، به جن‏ها فرمان داد که در یک چشم به هم زدن، تختش را از شهر سبا به پایتخت‏ خود آورند. در زمان او، مردم در آرامش زندگى مى‏ کردند و این پیامبر قدرتمند، تمام اختیاراتى را که خداوند به او واگذار کرده بود، در راه تامین و هدایت مردم به کار برد. او بقدرى عظیم و در نزد خدا محبوب بود که کسى انتظار نداشت او براى جلب رضایت‏ خداوند، به افراد دیگرى توسل جوید; اما...

هنگام جنگ جهانى اول، وقتى که سربازان انگلیسى وارد بیت‏ المقدس شدند، در دهکده کوچکى به نام اونتره سنگر گرفتند. یکى از سربازان در هنگام حفر گودال، لوحى نقره‏اى پیدا کرد که با جواهرات گرانبها تزیین شده و حروفى عجیب با طلا بر آن نقش بسته بود. فرمانده سربازان متوجه شد که این لوح بسیار قدیمى است و به همین جهت‏ خیلى خوب از آن نگهدارى کرد. در پایان جنگ، لوح را به دست‏ باستان‏ شناسان انگلیسى سپرد. بلافاصله در سال 1918، کمیته‏اى از باستان‏ شناسان و زبان‏ شناسان آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان و چند کشور اروپایى دیگر تشکیل شد. اعضاى این کمیته پس از یک سال زحمت، توانستند خطوط لوح را به زبان انگلیسى برگردانند و متوجه شدند که سخنى از حضرت سلیمان، علیه ‏السلام، است. ترجمه متن لوح چنین است:

 «اى احمد! به فریادم رس. یا ایلى! مرا مدد فرماى. اى باهتول! نظر مرحمت فرماى. اى حاسن! کرم فرماى. یا حاسین! خوشى بخش. این سلیمان، اینک به این پنج‏ بزرگوار استغاثه مى ‏کند و على قدرت الله است.»

موزه سلطنتى قصد داشت لوح را براى نمایش در موزه بگذارد; اما روحانیون عالیرتبه انگلیسى، در نامه‏اى محرمانه درخواست کردند که لوح به آنها تحویل داده شود تا در رازخانه کلیساى انگلستان بماند; در جایى که تنها معدودى به آنجا راه دارند.

با این همه، دانشمندان نتایج اکتشاف خود را در کتابى نوشتند و دو نفر از آنان به نامهاى ولیم و تامس به اسلام گرویدند و نام خود را به کرم‏حسین و فضل‏حسین تغییر دادند.

رؤیاى پیامبر

مهاتمابده در نزد هندوها که گروهى از هندیان هستند، پیامبرى قدیمى و عظیم‏الشان است. در شرح حال او که قبل از میلاد مسیح، علیه‏السلام، مى ‏زیست، آمده است:

شبى مهاتمابده خواب عجیب و صادقى دید و براى منترى چنین نقل کرد: «... روح بسیار بزرگى مرا مبارک باد گفت و بشارتم داد. او گفت که نام من آلیا است و ملاقات با من نزد دیوار شکافته شده در جاى بسیار پاک و مقدس (کعبه) به صورت یک بچه خواهد بود; اما هنوز به آن زمان، بسیار مانده است.»

در اکثر کتابهاى بده، این دعا از او آمده است:

«اى مطلوب طالبان و عزیز عزیزان! اى آلیا! اى پیروز شونده بر همه! بیا و جلوه خود را نشان ده و مرا یارى فرما. اى شیر خدا! روبهان دنیا مى ‏خواهند مرا بخورند. تو را سوگند مى ‏دهم به آن کسى که دست و بازویش هستى، و به آن کسى که نیرو و قدرتش در تو است، مشکل مرا بگشاى.»

وقتى مهاتمابده در بستر مرگ آرمیده بود، عزیزترین شاگردش به نام آنند در کنارش نشسته بود و گریه مى ‏کرد. مهاتمابده که آرامش در چهره‏اش موج مى ‏زد، رو به او کرد و گفت: «... تنها من براى هدایت‏ بشر به دنیا نیامده‏ ام و خاتم سلسله نبوت هم نیستم. زمانى خواهد آمد که شخص دیگرى به نبوت مبعوث مى ‏شود. او نور خدا باشد و از حکمت‏ خدا برخوردار است... او کسى که که پیامبرى به او ختم خواهد شد و بر سرش یک تاج پنج پهلو باشد که مانند خورشید و ماه بدرخشد و نام الماس بزرگ آن آلیا باشد... ستمگران دردانه‏ هاى (فرزندان) او را بسى آزار رسانند و براى ریشه‏ کن ساختن آنان، از کارى فروگذارى نکنند و دست‏ به هر عمل ضدانسانى مى ‏زنند; ولى خدا نام او، کار او، مقصد او و نسل او را تا آخر دنیا باقى خواهد گذاشت.

پى‏ نوشتها:

براى نوشتن این مطلب، از کتاب «على و پیامبران‏»، نوشته برجسته حکیم سیالکوتى استفاده شده است. استاد گرامى جناب آقاى سیدمحمد مختارى آن را همراه با اضافاتى جامع به فارسى برگردانده است. تمام مضامین و موضوعات این کتاب، با اسناد و مدارک مستند و معتبر و قید تاریخ، عنوان کتاب و اسامى دانشمندان و موارد لازم دیگر همراه است.

کتایون کیائى سکوئى